Bezsenność szaleńca

Kiedyś twierdziłam, że nie mam pasji. Nastał ten moment gdy pluję sobie w brodę, bo wtedy przynajmniej się wysypiałam.

Znasz to uczucie kiedy siedzisz do późna nad czymś, nie czując zmęczenia, a potem próbujesz zasnąć ale nie możesz? Zrywasz się co chwila by zapisać jakąś, za przeproszeniem, pierdołę. Przewracasz się z boku na bok bo Twój mózg krzyczy o milionie spraw "życia i śmierci":

• uszczelki do okien w kształcie litery D
• koniecznie zeskrobać starą farbę
• zapytać o gaz
• zapytać o podłogi
• ciekawe czy moglibyśmy wystartować o jakiś projekt unijny
• a gdyby tak ściany były oliwkowe
• urządzenie do robienia bip
• panele mają pióro i wpust
• liczniki i umowa z elektrownią
• starczy czy nie starczy
• ściany zagruntować
• doniczki z wrzosami byłyby ładne
• chyba muszę wziąć więcej urlopu i olać kilka wyjazdów
• ciekawe jak długo schnie pranie
• to tylko kilka minut drogi
• nie lubię pelargonii
• gość miał charakterystyczne wąsy
• uszczelki
• biała niepraktyczna
• uszczelki

Ostatecznie piszesz okropnie długą listę nieistotnych rzeczy do załatwienia, którą i tak zgubisz następnego dnia. Ewentualnie smażysz maila w formie eseju, do znajomego, który śpi jak reszta ludzi normalnych, w którym bredzisz od rzeczy o uszczelkach. W końcu udaje Ci się zasnąć, ufff! Pobudka po czterech godzinach snu, a przed Tobą osiem godzin pracy. Po pracy znów zaczynasz działać jak pomyleniec i znów nie możesz spać.

Boże dopomóż, bo jeśli się wykończę z powodu nadmiaru głupich szczegółów, to nic nie wyniosę z tego doświadczenia, a oboje dobrze wiemy, że zapowiada się największa przygoda mojego życia. Tak czy siak dzięki Ci za tę pasję, bo czuję się trochę jak super-bohater, ale nie pozwól mi zwariować, szkoda by było. Dobranoc.