Nagraj wiadomość

Czyż świat wokół i to jak pędzi nie jest zachwycające? Czy nie jest jednak również przerażające jak wielu ludzi zostawia za sobą? Zdezorientowanych, zagubionych, tych którzy wypadli z pociągu i nie mają jak wsiąść?

Stałam się niecierpliwa, uzależniona od pędu życia. Kiedyś czekało się tydzień na list od drogiej osoby, kiedyś uzyskanie rozmowy międzymiastowej było drogie i trwało. Dziś popadam w obłęd gdy ktoś nie odbiera telefonu, nie odpisuje na sms lub dłużej niż minutę nie mam odpowiedzi na czacie.

Czemu wszystko muszę mieć teraz, zaraz, natychmiast? Zatraciłam cierpliwość. Umocnił się słomiany zapał.

I ta poczta głosowa... Przecież nikt się na nią nie nagrywa, a już tym bardziej nie odsłuchuje. Zabawne jak wiele aspektów życia jest już nieaktualnych, ale nie pozbywa się ich w imię zgodności wstecznej. Kod przecież tez piszemy wiedząc, że nie wszyscy nasi klienci nadążają za postępem technologicznym. Czy nie ogranicza to rozwoju? A może w tym tkwi sekret dobrego produktu, że działa dobrze niezależnie od sprzętu i systemu operacyjnego?

Tak jest ze wszystkim, a może tylko ja tak mam. Zachowuję stare przedmioty z typowo chomiczą myślą "a nuż się jeszcze przyda", "a nuż nastąpi apokalipsa technologiczna i nie przeżyję bez tego czy siamtego".

Jedno jest pewne, nie pędzimy do przodu z pełną prędkością. Balansujemy między przeszłością, a przyszłością, usiłując znaleźć złoty środek między postępowością a tradycją. Pytanie tylko, czy możemy zmienić świat, dokonać rewolucji grając bezpiecznie? Czy nie powinniśmy marzyć na wielką skalę i wierzyć że świat nas dogoni? Walka wielkości ze stabilnością, choć skoro wszystko się zmienia, to stabilność jest niebezpieczniejsza od dynamiki :)